మనకు తెలిసిన, మనకు బాగా నచ్చిన పాపులర్ సినిమాలకు అందులో ఉన్న హీరో కో , హీరోయిన్ కోa ఒక గతం ఉంటే ఎలా ఉంటుంది , ఒకవేళ మనకు తెలిసిన  కథ ఇలా కాకుండా మరోలా ఉంటే ఎలా ఉంటుంది,  మన సినిమాలకు ఒక సినిమాటిక్. యూనివర్స్ ఉంటే ఎలా ఉంటుంది అనే ఆలోచన తట్టి మొదటి ప్రయత్నంగా ఇక్కడ మనకు తెలిసిన అర్జున్ రెడ్డి లాంటి సినిమాలకి ప్రీక్వెల్ (పార్ట్ 0) రాయడం జరిగింది. ఈ చిన్న ప్రయత్నం మరెన్నో కొత్త కథలకు సోపానం కావాలని ఆశిస్తూ మీ అభిప్రాయం కోసం వేచి చూస్తుంది మీ నిశ్శబ్దం.

ఆ ఊర్లో సుదర్శన్ రెడ్డి అంటే ఒక రెబెల్. పంచాయతీ సమితి కింద పని చేసినా ఎన్నడూ ఎవరికీతలొంచింది లేదు, ఎవరికీ భయపడింది లేదు. అది పంచాయితీ అయినా ప్రభుత్వం అయినా. ఊర్లోమనుషులకు కొంచం అన్యాయం జరిగినట్లు అనిపించినా సుదర్శన్ దగ్గరికి వెళ్లడం, గోడు వెళ్లబోసుకోడంసాధారణం అయిపోయింది.

"ఎవడ్రా నువ్వు ?"

"సుదర్శన్ , సుదర్శన్ రెడ్డి. బలిసిందా , పేరు విన్లే ?"

“అయ్యో సారీ సర్ , మీరని తెల్వక మా వాళ్ళు మీ ఏరియా కి వచ్చిన్రు. నేను చెప్తా సర్. మల్ల రారు. ”

“ఇంకోసారి ఇట్లాంటి కథలు పడితే బొక్కలు ఇరుగుతై కొడకా ... చల్ ”

“అప్పట్లో మీ తాత సుదర్శన్ రెడ్డి అంటే ఒక హడల్. ఎవ్వడైనా సరే , కొంచం దారి తప్పినా సరే , డుగ్ డుగ్మంటూ ఆ బులెట్ బండి ఏస్కుని వచ్చేటోడు , వాళ్ళ సంగతి చెప్పేటోడు. ”


“తాత రౌడీ నా నానమ్మ ?”


“లేదు రా. పట్వారి సాబ్ . ఊర్లో అన్ని లెక్కలు తాత టిక్ కొడితేనే ముందుకు జరిగేవి . బుల్లెట్ బండి అంటేచాలా ఇష్టం. లేనోళ్లకు సాయం చేయడం ఇష్టం.. డాక్టర్ అయ్యి అందరి ప్రాణాలు కాపాడాలని బాగా కోరికఉండె కానీ కుదర్లే. “

“నేనైత నానమ్మ డాక్టర్. అవునూ తాతకు నీకు ఎట్లా పెళ్లయింది ?”

“తాత వెంట చాలా మంది అమ్మాయిలు వెంట పడుతుండే ఊర్లో. పిల్లని ఇస్తామని రోజు ఇంటికి వచ్చేవాళ్ళు. కానీ ఏమైందో ఏమో తాత కు ఒక రోజు రేషన్ షాప్ ల నేను కనపడ్డ. అప్పటినుండి తాత మా ఇంటి చుట్టూ తిరుగుడు , పెళ్లి చేసేదాకా మా వాళ్ళను సతాయించుడు.

మా వాళ్లేమో ఈయన కోపానికి మా పిల్లను ఎట్ల ఇస్తం అని లొల్లి. మొత్తానికి చేస్కున్నడు. ఒక్కటే చెప్పిండుమా వాళ్ళతో - నేను సుదర్శన్ రెడ్డి ని , మీ పిల్ల నా ఇంట్ల మంచిగుండకపోతే నా గళ్ళ పట్టుకుని అడగండిఅని"

“మరి తాత కి ఏమైందసలు. నేను పుట్టకముందే ఎందుకు చనిపోయిండు , నా కోసం ఆగలే ?”

“ఎంత మంచిపని చేసినా, ఎంత మంది తో ని పంచాయతీ పెట్టుకున్నా, ఒక్క అలవాటు మాత్రం పోలే. తాగుడు. తాగి తాగి ప్రాణం మీదికి తెచ్చుకున్నడు. ఎందుకు తాగుతావ్ అంటే - ఓహ్ పిల్లా నా మైండ్ పనిచేసే స్పీడ్ కి, నా కోపానికి ఈ మాత్రం తాగకపోతే నేను కంట్రోల్ ల ఉండ. ఎంత తాగుడో ఎప్పుడు ఆపుడో నాకు తెల్సు - అంటుండే. లివర్ పాడై ప్రాణం పోయేదాకా తెచ్చింది. దానికి తోడు ఇంట్లో ఆస్తుల గొడవలు. దగ్గరోళ్లే మాట తప్పి మనసు విరిగేలా చేస్తే బాధ కాదా. చివరి రోజుల్లో చాలా సఫర్ అయ్యిండు”

“మీరందరు ఏం చెయ్యలే మరి ? “

“ఎందుకు చెయ్యలే చేశినం. కానీ suffering is personal let me suffer అని ఇంగ్లీష్ ల చెప్తుండే, బాగ చదుకున్నాడు కదా. వినేదే కాదు ఎంత చెప్పినా ”

“నేను తాత లెక్క నిజాయితీ గా బ్రతుకుతా నానమ్మా, తాత బులెట్ బండి నడుపుతా, నీ లాగ అందమైనఅమ్మాయిని పెళ్లి చేస్కుంటా ధైర్యంగా, తాత కాలేకపోయినా నేను అయితే డాక్టర్ ”

“సర్లే రా అర్జున్ నువ్ నీ లెక్క ఉండు చాలు. మీ తాత కి ఎంత కోపం ఉన్నా, ఎన్ని గొడవలకు పోయినా ఒకఆడ దానికి ఇచ్చే మర్యాద, చిన్న పిల్లల మీద చూపించే ప్రేమ ఏనాడూ తగ్గించుకోలేదు. నువ్వు పెద్దయి ఏంచేసినా సరే గాని ఈ రెండు విషయాలు మాత్రం ఖచ్చితంగా గుర్తు పెట్టుకో."

ఆ తరువాత అర్జున్ రెడ్డి ఎలా ఎదిగాడో, కోపానికి ఎలా బలి అయ్యాడో, మరో పక్క నిబద్ధత తో ఎలా బతికినా చివరికి ప్రేమలో పడి, విఫలమయి తనను తాను ఎలా మార్చుకున్నాడో, ప్రీతి ఎలాంటిపరిస్థితుల్లో ఉన్నా ఎలాంటి నిర్ణయాలు తీసుకున్నాడో మనం అర్జున్ రెడ్డి లో చూడొచ్చు.

అర్జున్ రెడ్డి ప్రీక్వెల్

అది వెస్ట్రన్ సిడ్నీ ...

"హేయ్ సిరీ హ్యాపీ బర్త్ డే నాన్నా. "

"థాంక్ యూ అమ్మా నాన్నా"

"నువ్వు మాకు పుట్టి 20ఏళ్ళు అయిన సందర్బంగా నీకు 20 గిఫ్ట్స్ ఇదుగో "

"ఎందుకు డాడీ ఇవన్నీ"

"నీ కంటే ఎక్కువా, గుడ్ నైట్ తల్లీ "

సాయంత్రం ఆ గిఫ్ట్స్ అన్నీ ఓపెన్ చేసి

చూస్తుంటే 8 ఏళ్ళ కింద జరిగిన నా బర్త్ డే సంఘటన గుర్తొచ్చింది.

అప్పుడు నా వయసు 12 ఏళ్ళు.

"అమ్మా సిరీ, లేవమ్మా. ఈరోజు నీ పుట్టిన రోజు. నీకోసం చాలా మంది ఫ్రెండ్స్ మనింటికి వస్తారు. చాలా గిఫ్ట్స్, సర్ప్రైజ్ లువస్తాయి. త్వరగా లేచి స్నానం చేసి కొత్త బట్టలు వేసుకోవాలి, లే "

నాకు రెండు సంవత్సరాల నుండీ అడుగుతున్న సైకిల్ ఈసారైనా నాన్న కొనిస్తారేమో అని ఎదురు చూసా, మళ్ళీ నో చెప్పారు. కనీసం ఆ వీడియో గేమ్ అయినా కొనివ్వట్లేదు అసలు ఏంటి ఈ పేరెంట్స్ అన్నిటికి నో చెప్తారు అనుకునేదాన్ని.

"స్కూల్ లో ఫ్రెండ్స్ తో ఎక్కువ గడిపితే తప్పే, ఇష్టమొచ్చిన సినిమాలు చూస్తే తప్పే, నాకిష్టమొచ్చినట్టు డ్రెస్ , జుట్టు వేసుకుంటేతప్పే , అబ్బాయిలతో మాట్లాడితే తప్పే. ఇలాంటి పేరెంట్స్ అందరికి ఉంటే ఎంత చిరాకు అసలు"

సాయంత్రం బర్త్ డే పార్టీ అయ్యాక గిఫ్ట్స్ అన్నీ ఆశగా ఓపెన్ చేసి చూస్తే అన్నీ అవే పాత బోడి గిఫ్ట్స్. బుక్స్ పెన్నులు బొమ్మలుపజిల్స్ ....

ఆ మూలన ఏదో సన్నటి పొడవాటి గిఫ్ట్ బాక్స్ ఉంటే ఓపెన్ చేశా. పొడుగ్గా రంగు రంగుల్లో ఉన్న గాజు కర్ర కి చివరన ఒక గోళాకారంలో ఉన్న చందమామ లాంటి ది అతుక్కుని ఉంది. ఏదో మేజిక్ స్టిక్ లాగా.

ఆ రెయిన్బో గ్లాస్ స్టిక్ మీద ఏదో చిన్నగా రాసి ఉంది.

"ఈ చందమామ ని మీ అర చేతిలో పెట్టుకుని మీరు కోరుకుంది మనసులో అనుకుని చందమామా అని అనుకుంటే , అప్పటికప్పుడు జరిగి పోతుంది. ఈ రంగులన్నీ కరిగిపోయి ఖాళీ గ్లాస్ స్టిక్ మిగలగానే ఇది పని చేయటం ఆగిపోతుంది"

చాలా ఆశ్చర్యం, ఆనందం తో పాటు అయోమయం, ఏం చేయాలో తెలియనితనం. నాన్న కి అమ్మ కి చూపిస్తే ఏమంటారో అనేభయం తో నా రూమ్ లోకి పరిగెత్తా.

ఇది నిజమా? ఒకవేళ ప్రయత్నిస్తే ? పని చేయకపోతే ? ఏదైనా ప్రమాదం జరిగితే ? ఏదైతే అదైంది ఇలాంటి పేరెంట్స్ తోఉండటం కన్నా ఇంకేం ప్రమాదం ఉంటుంది అని నా అర చేతిలో చందమామ ని పెట్టుకుని మనసులో అనుకున్నా - నావీడియో గేమ్ నా రూమ్ లో ఉండాలి అని.

కళ్ళు తెరిచి చూస్తే ఆశ్చర్యం ఎదురుగా టేబుల్ పైన వీడియో గేమ్.

"వావ్. ఎంత ఆనందమో. అసలు ఎలా ఇలా. చందమామా నువ్వు గ్రేట్. ఇది నిజం అయితే నా సైకిల్ కూడా తీసుకురా"

గోడకి ఆనుకుని సైకిల్. ఎగిరి గంతేసి, ఆలోచించా - నాన్న కి తెలిస్తే ఎలా అని. ఏదోటి చెప్పాలి అని భయంతో దిండు కిందచందమామ ని దాచిపెట్టి బయటికి వెళ్ళా.

"ఏమ్మా సైకిల్, వీడియో గేమ్స్ నచ్చాయా? నీకు సర్ప్రైజ్ ఇద్దామని నేనూ మీ అమ్మా నువ్ ఎప్పటి నుండో అడుగుతున్న అవిరెండూ తీసుకొచ్చాం. హ్యాపీ నా ? హ్యాపీ బర్త్ డే నానా " అన్నాడు నాన్న.

వెళ్లి గట్టిగా హత్తుకుని థాంక్స్ చెప్పా అమ్మకి నాన్నకి.

అసలు వాళ్ళే నిజంగా తెచ్చారా లేదా నేను చందమామని కోరుకోవడం వల్ల వచ్చాయా అర్థం కాలేదు. తెలుసుకోవడం ఎలాగోఅర్థం కాలేదు. కాసేపయ్యాక ఐడియా వచ్చింది. కళ్ళు మూసుకుని అర చేతిలో చందమామని పెట్టుకుని - "నిన్నటి వరకూ మాఅమ్మా నాన్న మనసులో ఏముంది నేను అడిగిన గిఫ్ట్స్ కొందాం అనుకున్నారో లేదో ఒక పేపర్ మీద చూపించు చందమామా"

కళ్ళు తెరిచి చూస్తే సగం కరిగిన రెయిన్బో స్టిక్ కలర్స్ చందమామ, పక్కన ఒక తెల్ల కాగితం మీద ఏదో రాసి ఉంది.

"లేదు కవితా, నాకు మాత్రం సైకిల్ కొనాలని ఉండదా చెప్పు. ఒక్కగానొక్క కూతురు, 2 ఏళ్ళ వయసులో ఉన్నప్పుడు బొమ్మస్కూటర్ మీద నుండి పడి తనకు ఎంత పెద్ద దెబ్బ తగిలిందో , కోలుకోవడానికి ఎంత టైం పట్టిందో, మనం పడ్డ బాధ నాకింకాకళ్ళలో తిరుగుతూ ఉంది, చూస్తూ చూస్తూ మళ్ళీ సైకిల్ అంటే అదీ మెయిన్ రోడ్ మీద అంటే , తనకు ఏదైనా అయితే మనంతట్టుకోగలమా ? అలా అని ఆ వీడియో గేమ్ కొందామనుకుంటే తనకు ఇప్పుడే కళ్ళకి 5 నెంబర్ సైట్ ఉంది ఎక్కువ స్క్రీన్ టైంస్పెండ్ చేస్తే కళ్ళకు ఎంత ప్రమాదమో డాక్టర్ చెప్పడం తెలిసిందేగా. వీడియో గేమ్స్ ఉంటే తను స్క్రీన్ ముందు నుండిలేస్తుందా? 

ఏం చేసినా తన కోసమే కదా. నాకు వేరే స్టేట్ లో గొప్ప ఉద్యోగం వచ్చింది వొదులుకున్నా , నీకున్న ఉద్యోగం వొదులుకున్నా అది తనకోసమేగా. తనకు అర్థమయ్యేలా ఎలా చెప్పేది ?

ఇక్కడి స్నేహాలు ఎలా ఉంటాయో మనకు తెలియనిదా. సురేష్ వాళ్ళ బాబు చెడు స్నేహాల వల్ల ఎలా పాడయ్యాడో, సరిత వాళ్లకూతురు ఇష్టమొచ్చినట్టు డ్రెస్ , జుట్టు వేసుకోమని వాళ్ళ స్కూల్ లో ఎంత బుల్లియింగ్ జరుగుతుందో మనకు చెప్పలేదా. అమ్మానాన్నలకు దూరంగా మనo వచ్చింది, అందరికి దూరంగా తనని పెంచుతున్నది ఇలాంటి వాటి వల్ల చెడిపోవడానికా? తనజీవితం బాగుండాలని మనం ఎంత చేస్తున్నామో తనకు ఎలా తెలిసేది కవితా ?"

అది చదవగానే ఆ వయసులో ఆ ఫీలింగ్ ఏంటో తెలియలేదు గాని ఇప్పుడు తెలుస్తుంది నేనెందుకు స్థంభించిపోయానో. అసలువాళ్ళు ఎందుకు నేను ఏది అడిగినా అంత ఆలోచిస్తారో , నేను అడిగిన ప్రతిదీ ఎందుకు ఒప్పుకోరో అర్థమైంది. చందమామనాకోసం వాళ్ళ మనసు మార్చి ఇవన్నీ కొనేలా చేసింది అని అర్థమైంది. కానీ ఎందుకో ఇదంతా చదివాక సైకిల్ మీద కంటే వాళ్ళమీదే ప్రేమ ఎక్కువ ఉందని నాకర్థమైంది.

ఎంత అసహ్యించుకున్నాను అసలు మా అమ్మా నాన్న ని. నేనేనా ఇలా చేసేది. మా అమ్మ నాన్న లాగే అందరు ఆలోచిస్తారా అనితెలుసుకోవాలి అని అనిపించింది.

"చందమామా - మా కమ్యూనిటీ లో ఉన్న నా అందరు ఫ్రెండ్స్ వాళ్ళ పేరెంట్స్ పరిస్థితి ఏంటో నాకు తెలిసేలా చేయవా ?"

కళ్ళు తెరిచేసరికి ఒక్కసారిగా వాళ్ళందరి గురించి అంతా తెలిసిన ఫీలింగ్.

"తనకి తల్లి తండ్రీ లేకపోయినా పిల్లల్ని మంచి చదువులు చదివించాలని వేరే దేశం వచ్చి , వాళ్ళే పిల్లలకు తల్లి తండ్రులుగా , నానమ్మ తాతలుగా , మార్గదర్శకులుగా ఉన్న హరీష్ - స్రవంతి వాళ్ళు "

"ఉన్న ఒక్కగానొక్క 2 ఏళ్ళ కొడుకు కి మాటలు రావు, వినిపించవు అని తెలిసినా మనో నిబ్బరం తో ఎప్పటికప్పుడు స్పీచ్ థెరపీట్రీట్మెంట్ తీసుకుంటూ కంటికి రెప్పలా బిడ్డ ను కాపాడుకుంటున్న అజయ్ - గీత వాళ్ళు "

"హై స్కూల్ వయసుకు వచ్చిన కొడుకు చెడు స్నేహాల వల్ల పాడైపోయి చెడు అలవాట్లకు బానిసై జీవితం నాశనం అయిపోతుంటేతన భవిష్యత్తు కోసం ఉన్న ఉద్యోగాన్ని , కలలు కన్న జీవితాన్ని వొదులుకుని భారత దేశం పయనమైన మహేష్ - సంగీత వాళ్ళు "

"కోవిడ్ సమయంలో పిల్లల్ని కని, చేసేవాళ్ళు లేక పెరిగిన లక్ష్మి వాళ్ళ పాప. కోవిడ్ మూలాన ఎవరితో ఆడుకోలేక మాట్లాడలేకవెనకపడిపోయి చివరికి స్కూల్ లో జాయిన్ అయ్యాక అందరితో కలిసే అలవాటు లేక మాట్లాడలేక, చదువులో వెనుకపడిపోవడం చూసి తానే ఒక టీచర్ లా రోజూ పాపని తీర్చిదిద్దుతున్న లక్ష్మి - కళ్యాణ్ వాళ్ళు "

చందమామ ద్వారా ఇవన్నీ తెలిసి ఒక్కసారి ఒళ్ళు జలదరించింది - పిల్లల్ని అర్థం చేస్కునే తల్లి తండ్రులే గాని వాళ్ళని అర్థంచేసుకున్న పిల్లలే లేరా అని. అమ్మ నాన్న గొప్పతనం అర్థమైంది. ఇకపై వాళ్ళ మీద ప్రేమే తప్ప ద్వేషం పెంచుకోవద్దు అని.

ఇంతలో చేయిలో ఉన్న చందమామ గ్లాస్ స్టిక్ భళ్ళున కింద పడింది - నేను గతం నుండి ప్రస్తుతానికి వచ్చా.

ఆ సంవత్సరం నాకు బుద్ధి తెలిసింది అమ్మ నాన్న ల విలువ తెలిసి వచ్చింది. అంత సహాయం చేసిన ఆ చందమామ నాతోఉంటే ఎంత బాగుండు అనుకుంటూ పడుకునే లోపు డింగ్ అని ఒక ఫోన్ మెసేజ్ వచ్చింది.

"హలో నన్ను తల్చుకున్నట్లున్నావ్" అని

"ఎవరు మీరు ? లేదే ఎవర్ని తల్చుకోలేదే "

"మర్చిపోయావా నా అవసరం అయిపోగానే. నేను చందు ని "

"ఏ చందు ? నాకెవరి అవసరం లేదు "

"నీ చిన్నప్పుడు నీకొక మేజిక్ స్టిక్ గిఫ్ట్ ఎవరు పంపారో గుర్తుందా ?"

"వాట్ అది పంపింది నువ్వా ? "

"కాదు. పంపించిందే నన్ను. అయినా అవసరం లేదు అన్నావ్ గా. ఉంటా మరి. వచ్చే బర్త్ డే కి తల్చుకుంటే వస్తా, బాయ్"

చందమామ

ఈ సాహిత్యపు ఆసక్తిని నాకు నేర్పలేదు ఏ బడి ,

రాతిరి అయిందంటే చాలు ముంచుకొస్తుంది ఆలోచనల సుడి ,

ఏదో ఇంకేదో రాయాలని ఉన్నా సాహిత్య సాయం చేసే మనిషేడి,

నా అర్థం లేని రాతలకు ఏ రోజూ రాలేదు రూపాయి రాబడి ,

నేనూ నా కవితా ఎప్పుడగునో మంచి జోడి,

నాకా నమ్మకం ఎప్పుడో పోయింది తిరగబడి ,

ఎందుకంటే నేనుండనుగా నా మాట మీద నిలబడి,

దీనికి కారణం నా మస్తిష్కపు యోచనల్లో ఉన్న చిత్తడి,

ఏ రోజైనా నా చిత్తం ఒక దగ్గరుంటేగా, అదే నా జీవితంలో కొరవడి,

ఇలా అలోచించి చించీ అవుతున్నాయి నా రోజులు పొడి పొడి,

ఇలాగే రాయలేక'పోతానేమో' వయసు మీద పడి ,

నే పోయాక కలమూ కాగితమూ పెడతాయేమో కంటతడి,

బాధపడేదేముంది ...అయినా ఈ జన్మ కాకపోతే ఇంకో జన్మలో రాస్తాలే బోడి,

ఇదే నా చివరి వ్యాక్యం, ఇక ఉంటా నా మాటకు కట్టుబడి 🙏🏻

ఒక అనామక కవి

"సరే మరి రేపు కలుద్దాం హరీశ్"
"బైబై రాహుల్"

ఆఫీస్ ఫ్రెండ్ హరీశ్ కి బైబై చెప్పి లిఫ్ట్ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నా.
"హాయ్ సీను, గ్రౌండ్ ఫ్లోర్" లిఫ్ట్ ఓపెన్ అవగానే అక్కడ కూర్చున్న లిఫ్ట్ సెక్యూరిటీ శ్రీనివాస్ కి చెప్పా.

నా పని చేసి, హరీశ్ కి తెలియని పనులన్నీ ఎక్స్ప్లెయిన్ చేసి, కొత్తగా జాయిన్ అయిన కావ్య కి ప్రొడక్ట్ డెమో ఇచ్చి, మద్యలో బ్యాంక్ వాడు కాల్ చేసి లోన్ రిజెక్ట్ అయిందని చెప్పడం విని, ఇవన్నీ కలిసి ఈరోజు విపరీతమైన తలనొప్పి, ఒత్తిడి.
"రేపటి వరకూ ఇక పని గురించి ఆలోచన పెట్టుకోవద్దు దేవుడా" అనుకుంటూ లిఫ్ట్ లో గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నా.

"ఏం సంగతులు సీను, ఈమధ్య ఎక్కువ కనవడ్తలేవు, సెలవులు బాగ పెడుతున్నవు. అంత మంచిదేనా?"
"ఏ మాకేం సెలవులు ఉంటాయన్నా, మాదేమన్న పర్మనెంట్ జాబా. ఊళ్లే పని ఉండే, అందుకే ఊకూకే సెలవు అయితుంది. "
"అంత పని ఏం చేస్తున్నారు సార్, బిజినెస్ ఏమన్న పెట్టినవా ఏంది. నీ పనే మంచిగున్నది, మాకు పొద్దుందాక ఇదే పని ఒకటే జీతం. "
"యే లేదు సార్, నా అవసరం ఉంది అక్కడ అందుకే అప్పుడప్పుడు పోవాల్సి వస్తుంది"

శ్రీనివాస్ చాలా సార్లు పనికి మందు కొట్టి రావడం, కొన్ని సార్లు ఆఫీస్ వాళ్ళతో దురుసుగా మాట్లాడడం అనే కంప్లైంట్లు ఉన్నాయి. ఇతనికేం పనుంటుంది, ఇతని అవసరం ఏముంటుంది అని మనసులో అనుకుని "ఏం అవసరం సీను, ఊరిని ఏమన్నా దత్తత తీసుకున్నవా ఏంది. " అని అడిగా.

"అట్లేం లేదు సార్, మా అత్త కూతురు ఇంటికొచ్చింది. ఆమెను దుబాయ్ అబ్బాయికి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే పెళ్లి అయిన 2 నెలలకే ఆమె భర్త ఒక ఆక్సిడెంట్ లో చనిపోయిండు. మా మామ లేడు, అత్త నేమో బాగ ఏజ్ అయిపోయింది చూస్కొలేదు. నలుగురు పిల్లల పెళ్లి చేసి చాతకాకుండ అయింది.
ఎంతైనా మా పిల్లనే కదా సార్, నేనే చూస్కోవాలి ఇగ.
అందుకే మద్య మద్య ల ఊరికి పోయి చూసుకోవాలి. ఆమెను ఓదార్చదానికి, ఆమెకు ఏమన్న పని ఉంటే ఇప్పియ్యడానికి, పైసలు ఇయ్యడానికి ఊరికి పోవాలె. నా పైసలు అందరికి సాల్తలేవని, ఈ మద్య మా ఆవిడని కూడా పనికి పొమ్మన్న. ఆ పిల్లకు ఏదన్నా మంచి భవిష్యత్ ఇవ్వాలి సార్. ఇవన్ని చూస్కోవాలి అంటే పోవాలి, సెలవు పెట్టాలి కదా సార్. "

నేను కొంచెం ఆశ్చర్యం, కన్ఫ్యూజన్ లో ఏదో రెస్పాండ్ అవ్వబోయి చెప్పేలోపు "గ్రౌండ్ ఫ్లోర్" లిఫ్ట్ వాయిస్ మోగింది.

తన భుజం తట్టి , "మంచి పని, కలుస్తా మరి" అని చెప్పి బైటికి వచ్చా.

శ్రీనివాస్ చూస్తున్నంత బాధ్యత లేని మనిషి కాదేమో అనుకుని అప్పటిదాకా తన పైన ఉన్న నా భావాలు తప్పు అని తెలుసుకుని ఇంటికి బయలుదేరా.

. . .
కాసేపు టీవీ చుద్దాం అని ఆన్ చేసా. ఈ రొటీన్ ఛానెల్స్ నాకు అలవాటు లేదు. న్యూస్ ఛానెల్స్ చూస్తే -
"మ్యాన్ హోల్ లో చిక్కుకున్న బాలుడు, 12 గంటలైనా స్పందించని మునిసిపాలిటీ - ఈ సమాజంలో ప్రశాంతంగా బతికే హక్కు లేదు కనీసం నడిచే వీలు కూడా లేదా మనిషికి?"
ఛానెల్ చేంజ్ -

"అసలు పొద్దున నుండి రాత్రి వరకు గుండ్రంగా తిరుగుతూనే ఉండే భూమికే దిక్కులు ఒక వైపు ఉండవు సాయంత్రం వరకు, దానిపై ఉంటున్న మనకు దిక్కులేంటి, వాటికి ప్రాధాన్యత ఇచ్చే వాస్తు ఏంటి"
ఛానెల్ చేంజ్ -

"రాత్రి పూట వజ్రాసనం వేస్తే కాళ్ల లో రక్త సరఫరా బాగా జరిగి కాళ్ళు రిలాక్స్ అవడం వలన మంచి నిద్ర రావడం జరుగుతుంది"
ఛానెల్ చేంజ్ -

"మన చుట్టూ జరుగుతున్న విషయాల పట్ల మన స్పందన లేక ప్రతిచర్య లో ఏర్పడే కోపం, ఆనందం, ప్రేమ, ఉత్సుకత, విచారం, కుంగుబాటు, శాంతము లాంటి అనేక భావనలను ఉద్వేగం అంటాము.
పచ్చని అడవిని చూసినప్పుడు కలిగే ఉత్సుకత,
చెట్టుపై కూచున్న పక్షుల సవ్వడి కలిగించే ప్రేమ భావము,
పొంగే అలలు చూసి వచ్చే ప్రశాంతం,
పసిపిల్లల చిరునవ్వు కలిగించే ఆహ్లాదం,
ఒక ఇంద్రధనుస్సు ను చూస్తే వచ్చే ఆనందము, అది పోయాక వచ్చే నిరాశా,
ఇలా అన్ని కలిసి భావావేశాలు, భావోద్వేగ ప్రతిస్పందనలు కలిస్తేనే మన మనసు.

మన ఆలోచనలు, భావనలు, భావావేశాలు అన్నీ అర్థం చేసుకుని, గమనిస్తూ ముందుకు సాగడమే మనసు పని. అప్పుడప్పుడూ భావావేశాలలో ఉన్న ఫలంగా మార్పులు రావడం సహజం..."
ఛానెల్ చేంజ్,
ఈ సైకాలజీ డాక్టర్లు చాలా చెప్తారు చెప్పమంటే అనుకుని.

ఎందుకో అర్ధ గంట సేపు టీవీ ముందు కూచున్నా ఈ తల నొప్పి తగ్గట్లేదు, ఈ లోన్ రిజెక్ట్, ఆఫీస్ టెన్షన్లు, ఇంట్లో వాళ్ళ పెళ్లి లొల్లి, ఒంటరితనం అన్నీ కలిసి అంత ప్రశాంతంగా అనిపించలేదు. కాసేపు అలా బైటికి వెళదామని నడుచుకుంటూ బయలుదేరాను.

కొద్ది దూరం వెళ్ళగానే ఒక టీ కొట్టు దగ్గర ఆగి, ఒక టీ చెప్పి అలా టీ కోసం ఎదురచూడసాగాను. ఇంతలో అక్కడికి ఒక వ్యక్తి, 40 యేళ్లుంటాయేమో, మరో ఇద్దరు చిన్న పిల్లలతో, బైక్ మీద వచ్చి దిగాడు. టీ చెప్పి పక్కన ఉన్న బెంచి పైన కూచున్నాడు.

నా టీ అప్పుడే వచ్చింది. మామూలుగా ఆ చుట్టుపక్కల చాలా ట్రాఫిక్ ఉంటుంది కానీ ఈరోజు ఎందుకో చాలా ప్రశాంతంగా ఉంది నాకోసమే అన్నట్టు. అలా టీని ఆస్వాదిస్తూ ఆలోచనల్లోకి వెళ్ళసాగాను.

ఇంతలో అక్కడున్న పిల్లలిద్దరూ మెల్లిగా అరవడం, అల్లరి చేయడం తో అక్కడ పక్కన ఉన్నవాళ్లు కూడా ఇబ్బందిగా ఫీల్ అవడం గమనించా. ఏదో కాసేపు ప్రశాంతంగా ఉందాం అని వస్తే ఈ గోల ఏంటి అసలు అనుకుని కొంచం సహించా. కానీ ఆ వ్యక్తి కి మాత్రం ఏం పట్టనట్టు ఉంది. అలా టీ తాగుతూ ఏదో ఆలోచనల్లో ప్రశాంతంగా ఉన్నాడు. ఆ పిల్లల అల్లరి మాత్రం అలా పెరుగుతూనే ఉంది. ఉన్న కొద్ది మంది కూడా అది భరించలేక అక్కడినుండి వెళ్ళడం గమనించా. ఇక నా వల్ల కూడా కాదు ఇంత అల్లరి అని నేనూ పలాయనం చిత్తగించా.

పక్కనే ఒక పార్క్ ఏదో ఉంటే కాసేపు కూర్చుంటా అని వెళ్లా. అక్కడ ఏదో మేజిక్ లాగా అనిపించింది, ఒక రకమైన ప్రశాంత వాతావరణం, చల్ల గాలి, స్థిరమైన కొలను అన్నీ అదొక రకమైన అనుభూతినిచ్చాయి.
ధ్యానం చేసుకోవాలనే విధంగా నన్ను ఆ ప్రకృతి రెచ్చగొట్టడం జరిగింది. అలా ఒక కొత్త ప్రపంచంలోకి మెల్లిగా వెళ్తున్న తరుణంలో ఆ ఫలానా వ్యక్తి, ఆ పిల్ల రాక్షసులు అక్కడికీ రావడం జరిగింది.

నెమ్మదిగా వాళ్ళ రణగొణ ధ్వనులు నాలో ఉన్న ప్రశాంత వాతావరణాన్ని వాకిలి పై నీటితో కొట్టినట్టు తుడిచెయ్యడం, నన్ను ఎక్కడ లేని అవస్థకు గురి చేయడం గమనించా.

ఇంత జరుగుతున్నా ఆ సదరు వ్యక్తి ఏమీ జరగలేదు అన్న చందాన అలా కూర్చుని ఉండడం నన్నింకా రక్తపోటు ఉన్న వ్యక్తిగా మార్చింది. ఇక ఉండబట్టలేక తన దగ్గరికెళ్ళి కడిగేసా - "ఏమయ్యా పెద్దమనిషి, నీకేమన్నా మతి తప్పిందా లేక చెవులు ఏమన్నా పని చేయడం లేదా. ఇందాకటి నుండి చూస్తున్నా, ఈ పిల్ల రాక్షసులు నానా రభస చేస్తుంటే, అక్కడ ఉండలేక అందరూ వెళ్లిపోతుంటే అన్నీ చూస్తూ కూడా ఒక్క మాట అనట్లేదు, వాళ్ళని కనీసం వారించనైనా లేదు. ఏం మనిషవయ్యా, నువ్వు ప్రశాంతంగా ఉంటే సరిపోతుందా చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళ గురించి ఆలోచించేది లేదా?"
అని నా నోటి దురద అంతా తీర్చుకున్నా.

ఒక రెండు సెకండ్లు ఆలోచించిన తరవాత ఆ వ్యక్తి అన్నాడు - "అయ్యో క్షమించండి, మీ అందరికీ ఇంత ఇబ్బంది అవుతున్న విషయమే గమనించలేదు. పిల్లలు కదా అల్లరి సాధారణమే అని పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. ఏదో నా లోకం లో ఉండిపోయా. నిజానికి జరిగింది ఏంటి అంటే, పక్కనే ఉన్న మిషన్ హాస్పిటల్ లో వాళ్ళ అమ్మ కి పెద్ద ఆపరేషన్ జరిగింది, కానీ అది వికటించి తను ఒక గంట కిందటే చనిపోయింది. వాళ్ళ నాన్న కూడా ఒక హృద్రోగి. తను కన్నీరు మున్నీరై ఏడుస్తుంటే ఈ పిల్లలకి ఏం జరిగిందో అర్థం కాక చాలా అల్లరి చేస్తున్నారు. జీవితాంతం పక్కనే ఉంటుంది అనుకున్న భార్య అలా వెళ్లిపోయేసరికి తట్టుకోలేక తనుంటే ఈ పిల్లలను కూడా చూసుకోవడం అనే పని ఎందుకు అని నేనే బైటికి తీస్కొచ్చా కాసేపు. కానీ ఇక్కడ ఇలా మీకు ఇబ్బంది అవుతుంది అని అనుకోలేదు, క్షమించండి. నేనూ ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయి చూస్కోలేదు. వాళ్ళు పిల్లలు కాబట్టి వాళ్ళకి ఏం జరిగిందో తెలియట్లేదు, కానీ అంత త్వరగా నేను తేరుకోవడానికి చనిపోయింది ఎవరో దూరం మనిషి కాదు, నా సొంత చెల్లెలే. "
అని చెప్పి లేచి దండం పెట్టి పిల్లల్ని తీసుకుని అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు.

స్తబ్దుగా ఉండిపోవడం నా పనైంది.

ఒక్క నిమిషంలో ఎంత మార్పు నా ఆలోచనల్లో, అప్పటిదాకా ఉన్న కోపం, కసి అంతా ఒక రకమైన బాధ, జాలి గా మారడం గమనించా. అప్పుడు ఆ శ్రీనివాస్ సంఘటన, ఇప్పుడు ఇది. నా ఫీలింగ్స్ ఏంటి ఇలా మారుతున్నాయి.

సైకాలజిస్ట్లు ఊరికే ఏదీ చెప్పరు అనిపించింది. శ్వాస మీద ధ్యాస మాత్రమే కాదు,
భావావేశాల పైన కూడా కొంచం ధ్యాస పెట్టడం మర్చిపోవద్దు అనుకుని తిరుగు పయనం. 🙏🙏

భావావేశాలు

ఆటా ఇటా...
అదా ఇదా...

ఈ రైలు ఎక్కాల్నా ఆగల్నా....
అచ్చ్చే రైలు ఖాలిగుంటదిలే...
సచ్చిన పో, ఇంతకు ముందు రైలు ఎక్కినా అయిపోయేదే...
ఈడ నిలవడేదేదో రైళ్లనే నిలవడ్తుండే...
పోనితియ్ ఇంకోటి సూద్దం....

మొన్న జిమ్ ల జాయిన్ అయితే అయిపోయేది,
అయినా పొద్దున ఐదిటికి ఎవ్వడు లేత్తడు తియ్యి...

వినయ్ గాన్ని ఆ మాట అనెడిది లేకుండె,
అయినా ఆ మాత్రం అనకపోతే నన్నెక్కడ దేకుతడు వాడు...

అసలు ఈ కంప్యూటర్ చదువు చేసేదే లేకుండె,
ఈ సాఫ్ట్వేర్ పని నాతోనే కాదసలు,
ఇది చేసేపటికనే ఈ మాత్రం పని దొరికే,
లేకపోతే నాకెవలిత్తరు జాబు...

అసలీ ఆస్ట్రేలియా కి ఎందుకొచ్చిన తిప్పలు పడ్కుంట,
ఆన్నే ఉంటె అందర్తో మంచిగుంటుండే,
ఐనా ఆడేమున్నదని ,
అమ్మ నాన్నా పోయినంక ఎవలుంటరని...

గిన్ని పైసల్ సంపాదిస్తున్న కొంచం లేనొల్లకు సాయం చేస్తే ఏoది...
నేనొక్కడ్నే పంపంగనే అందరి జీవితాలు మంచిగ ఐతయ ఏoది...

మల్టిపుల్ ఆన్సర్స్ లెక్క అన్ని తికమకలకు ఒక ఎస్సు ఒక నో ఉంటె ఐపోవు, ఎక్కువ అలోచించకుండ ఉండేది.
జీవితానికి అచ్చేసరికి అట్ల కాదే.
చేస్తే ఓ బాధ, చేయకపోతే ఒక బాధ.
అప్పటికప్పుడు అదే కరెక్ట్ అన్పిస్తది,
కొంచం అయినంక ఇంకేదో కరెక్ట్ అన్పిస్తది.
...
మైండ్ ల ఇద్దరు ఎప్పుడు కొట్టుకుంటరు.
వీడు ఇది రైట్ అంటడు
ఆడు అది రైట్ అంటడు
ఇద్దరు మనోళ్లే, ఏంజెప్పాలే
సరే అంత అయినంక నేను చెప్తా అనుకుంటే నా మాట వినేది ఎవడు, అసలు నాకేం తెలుసు ఎవడు రైటో...
....
ఒక సరైన నిర్ణయం తీసుకోలేకపోయామే,
తీసుకున్న నిర్ణయానికి కట్టుబడి ఉండలేకపోయామే,
తీసుకున్నది సరైనదే అని ఇప్పటికీ అనుకొలేకపోతున్నమే...

ఈ బాధా, న్యూనతా, ఘర్షణా మనల్ని స్థిరంగా, శాంతి గా ఉండనియ్యవు...

ఓరి దేవుడా,
ఒక స్పష్టత,
కుండ బద్దలు కొట్టిన స్పష్టత,
అది ఇవ్వాళ్ళ తెల్ల షర్ట్ వేస్కోవాలా, కలర్ షర్ట్ వెస్కోవాలా అన్న చిన్న విషయమైనా సరే,
ఒక స్పష్టత ఇయ్యరాదే..
అయినా దేవుడున్నాడా అసలు, ఉంటే ఎక్కడున్నాడు...
మల్ల ఇదొక లొల్లి నాకున్నై సాలవన్నట్టు
....
అన్ని మన చుట్టూనే ఉంటాయి,
అయినా ఆ గ్రహింపు కలగడానికి కావాల్సింది ఏదో మిస్సవ్వుతూ ఉంటుంది.
బహుశా ఆ లింక్ కనుక్కోవటమే ‘సత్యం‘ ఏమో...

వామ్మో ఇవన్ని ఆలోచనలతో అవసరమా ఇంట్లో అని అలా ఇంటి వెనకకి వెళితే అస్సలు గాలి రావట్లేదు అని అలా పక్కన పార్క్ కి వెళితే అక్కడ గాలే గాలి.
ఓర్ని ఆఫ్టరాల్ ప్రకృతి లోనే ఇన్ని ఎక్స్ట్రీమ్ షేడ్స్ ఉన్నప్పుడు దాన్లో నుంచి వచ్చిన నాలో ఎన్ని ఉండొచ్చు?
నీ యవ్వ తగ్గేదేలే అని అనుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లా ఏదో సాధించినట్టు జేబులో చేతులు పెట్టుకుని...!!

తికమక

వాడి దరిద్రం ఎలా ఉందీ అంటే, వాడోసారి జీవితం మీద విసుగు వచ్చి చచ్చిపోదాం అని డిసైడ్ అయ్యాడు. ఫ్యాన్ కి ఉరివేసుకుందామని ట్రై చేస్తాడు. ఆ ఫ్యాన్ సరిగా ఫిట్ చేయకపోవడం వల్ల అది విరిగి మీద పడ్తుంది. అలా బతికిపోతాడు.

ఆ కోపం, విసుగు పెరిగి వెళ్లి ఆ ఎలక్ట్రీషియన్ ని పొడిచి పడేస్తాడు. పోలీస్ కేస్ అవుతుంది. ఎంక్వైరీ లో వీడు చేసిన మర్డర్కన్ఫర్మ్ ఔతుంది. కోర్టు వాడికి ఉరి శిక్ష వేస్తుంది. అలా చనిపోతాడు వాడు. 

కనీసo ప్రశాంతంగా అయినా చావాలనుకున్న కూడా అది వర్కవుట్ కాక చిరిగి చాటంత అవడమే దరిద్రం ఏమో.

దరిద్రం

బిట్స్ పిలానీలో ఎలక్ట్రానిక్స్ అండ్ ఇన్‌స్ట్రుమెంటేషన్లో 7.63 సీజీపీఏ. క్యాంపస్ ప్లేసెమెంట్ లో మంచి ఉద్యోగం . కొంచం కష్టపడితే లైఫ్ సెటిల్ . కానీ అనుదీప్ సివిల్స్ లో మంచి రాంక్ సాధించి దేశానికి సేవ చేయాలని వచ్చిన ఆలోచనను మార్చుకోకుండా కష్టపడి దేశం లో నే టాపర్ గా నిలిచి ఎంతో మందికి ఆదర్శంగా ఉన్నాడు .

తెలంగాణ లో జగిత్యాల జిల్లా లో మెట్‌పల్లికి చెందిన దురిశెట్టి అనుదీప్‌ కి సివిల్స్ రాసిన మొదటి సారేమి మొదటి రాంక్ రాలేదు . 3,4 సార్లు ఫెయిల్ అయినా పట్టుదల , కృషి తో ఐదోసారి జాతీయ స్థాయిలో మొదటి ర్యాంకు వచ్చింది.

ఎన్ని గంటలు చదివామన్నది కాదు. ఎంత నాణ్యతతో చదివామన్నది ముఖ్యం. హార్డ్‌వర్క్ కన్నా స్మార్ట్‌వర్క్ ప్రధానం. అపజయాలు వెంటాడినా లక్ష్యాన్ని మరువద్దు. దీనికి నా ప్రయాణమే ఒక ఉదాహరణ. అపజయాలను జీవితంలో భాగంగా స్వీకరించాలి. ఏ పోటీ పరీక్షలోనైనా విజయం సాధించాలంటే మన మీద మనకు నమ్మకం ఉండాలి.

అనుదీప్ ఇంటర్వ్యూ ఇక్కడ చూడొచ్చు.

https://www.youtube.com/watch?v=fZ_AFUSsNjw&feature=youtu.be

మొదటి ప్రయత్నంలో (2011) విజయం సాధిస్తానని భావించారు. కానీ అపజయం ఎదురైంది. దీంతో ఉద్యోగం చేయాలని గూగుల్ కంపెనీలో చేరారు. ఒకవైపు ఉద్యోగం చేస్తూనే సివిల్స్ ప్రిపరేషన్ కొనసాగించారు. 2012లో ర్యాంక్ సాధించలేదు. 2013లో 790 ర్యాంక్ సాధించారు. దీంతో ఐఆర్‌ఎస్ వచ్చింది. సర్వీస్‌లో జాయిన్ అయ్యారు. కానీ ఐఏఎస్ సాధించాలనే లక్ష్యం మాత్రం విడువలేదు. ఉద్యోగం చేసుకుంటూనే మూడు, నాలుగు ప్రయత్నాలు చేశారు. కనీసం మెయిన్స్ కూడా దాటలేదు. అయినా అధైర్యపడలేదు. లక్ష్యం మరువలేదు. ఈసారి అయిదో ప్రయత్నంలో జాతీయస్థాయిలో మొదటి ర్యాంక్ సాధించి తల్లిదండ్రుల కోరిక, తన లక్ష్యం నెరవేర్చుకున్నారు. రాష్ట్ర ఖ్యాతిని దేశమంతా చాటారు. ప్రస్తుతం హైదరాబాద్ జీఎస్‌టీ, కస్టమ్స్‌లో అసిస్టెంట్ కమిషనర్‌గా విధులు నిర్వహిస్తూ ఈ అపూర్వ విజయం సాధించడం ఎందరికో ఆదర్శంగా నిలుస్తుందనడంలో సందేహం లేదు.

సరైన అవగాహన, ప్రణాళిక ఉంటే కోచింగ్‌కు వెళ్లకున్నా విజయం సాధించవచ్చు. సాంకేతికత అందుబాటులో ఉన్న నేడు ప్రతి విషయం ఇంటర్నెట్‌లో లభ్యమవుతుంది. శిక్షణ వల్ల కేవలం గైడెన్స్ లభిస్తుంది. కానీ చేయాల్సిన కృషి అంతా అభ్యర్థుల మీదే ఆధారపడి ఉంటుంది.

అనుదీప్ ఇంటర్వూస్ లో నన్ను inspire చేసిన కొన్ని విషయాలు:

గూగుల్ లో సాఫ్ట్వేర్ జాబ్ చేస్తున్నప్పుడు నా వర్క్ వాళ్ళ క్లైంట్స్ కి ఎంతో హెల్ప్ అయ్యేది . అదే గవర్నమెంట్ లో ఉంటె ప్రజలకు ఎంత సేవ చేయొచ్చు అనిపించి వొదిలేసి జాబ్స్ కి ప్రిపేర్ అయ్యా .

ఈ రాంక్ అంత ఈజీ గ రాలేదు. ఎన్నో సార్లు ఫెయిల్ అయ్యి, ఫెయిల్యూర్స్ నుండి నేర్చుకుంటే గాని మనం అనుకున్న స్థాయికి వెళ్లలేం .

రాంక్ లు ఒక పార్ట్ మాత్రమే , ఎంత కష్టపడ్డాం ఎంత క్వాలిటీ టైం స్పెండ్ చేసాం అన్నదే ప్రధానం .

నేనూ ఒక యావరేజ్ స్టూడెంట్ నే. కానీ కృషి పట్టుదల తో నే ఏదైనా సాధ్యం . నేను స్పెషల్ పర్సన్ ఏమి కాదు కానీ నమ్మకం తో నే స్పెషల్ స్థాయికి చేరొచ్చు .

మా నాన్నే నాకు ఇన్స్పిరేషన్ , ప్రతి రోజూ రైతు లను కలుస్తూ ఉంటాడు. ఎదుటివాళ్ళకు ఏదైనా చేయాలనే ఆ తపనే నన్ను ఆలోచింపచేసింది .

నా కన్నా ముందు ఎంతో మంది చిన్న స్థాయి నుండి వచ్చి మంచి రాంక్ లు సాధించారు, వాల్లే చేయగా లేనిదీ నేను ఎందుకు చేయలేను, నేనే చేయగా లేనిది మీరు ఎందుకు చేయలేరు ?

అందరూ ఫెయిల్ అవుతారు . నిరాశ పడతారు. నిరాశను అలాగే వొదిలేయకుండా, దాని నుండి ఏదైనా నేర్చుకుని ముందుకు వెళ్లడం లోనే జీవితానికి అర్థం ఉంది .

నీ బ్యాక్ గ్రౌండ్ ఏంటి అన్నది కాదు, మన మీద మనకు నమ్మకమే ముఖ్యం .

competetive exam ప్రిపేర్ అయ్యే ప్రతి ఒకరు అర్థం చేస్కోవాలిసింది ఏంటి అంటే, అందరికి ప్రెషర్ ఉంటుంది, కానీ ప్లానింగ్ , స్ట్రాటజీ, హార్డ్ వర్క్ , టైం మానేజ్మెంట్ తో మన గమ్యాన్ని చేరుకోవచ్చు .

ప్రతి ఒక్కరికి చదువు ఇంపార్టెంట్ . విద్య రంగానికి నా వంతు ఏదైనా చేయాలనేది నా కోరిక .

తెలంగాణ ఒక కొత్త రాష్ట్రము . ఇప్పుడిప్పుడే ఎదుగుతున్న రాష్ట్రానికి దేశం లో నే ఒక ఐకాన్ గ ఎదిగే అవకాశాలు ఎక్కువగా ఉంటాయి . అందులో నాది కూడా ఒక పాత్ర ఉండాలని కోరుకునే నా మొదటి ఆప్షన్ గ తెలంగాణ ని ఎంచుకున్నా.

దురిశెట్టి అనుదీప్ ఒక్కడే కాదు ఎంతో మంది , కృషి పట్టుదల తో మంచి ర్యాంకులు సాధించారు . ఇలాంటి వాళ్ళను ఆదర్శంగా తీసుకుని కొంత మందైనా పైకొస్తే సివిల్స్ సార్ధకమే !

 : అనుదీప్ సొంత ఊరైన మెట్టుపల్లి కి చెందిన వాడినే నేను కూడా . కానీ కేవలం తాను మా ఊరు అవడం వల్ల నేను ఫీల్ అయ్యే గొప్పతనం ఏమి లేదు . అది కేవలం excitement , ఉత్సాహం మాత్రమే. ఒక గొప్ప వ్యక్తి ని , గొప్ప స్థాయిని , గొప్ప అఛీవ్మెంట్ ని అభినందించాలి అంటే వాళ్ళు మన వాళ్ళే అవనవసరం లేదు .

ఎన్ని గంటలు చదివామన్నది కాదు

నాయ‌కులు లేని సమాజాన్ని రూపొందించ‌డ‌మే ఉత్త‌మ నాయ‌కుడి ల‌క్ష‌ణం అనే అంశాన్ని, ఇచ్చిన మాట మీద నిల‌బ‌డాల‌నే అంశాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని రాసుకున్న క‌థ ఇది.

కేవలం సందేశాలిస్తే చూడటానికి జనాలు సిద్ధంగా ఉండరు.

తాము చెప్పాలనుకున్న మంచిని వినోదం పూత పూసి చెప్పి ప్రేక్షకుల్ని మెప్పించడం అంత సులువైన విషయం కాదు. నిజంగా అలా చెప్పగలిగితే ప్రేక్షకులు ఆ సినిమాపై అమితమైన ప్రేమను చూపిస్తారు. మూడే మూడు సినిమాల అనుభవంతోనే టాలీవుడ్ అగ్ర దర్శకుల్లో ఒకడిగా కొరటాల శివ పేరు తెచ్చుకోవడానికి ఈ మార్గం ఎంచుకోవడమే కారణం.

ఒక కథ ఎంత ఎక్కువమంది జనాలకు కనెక్టయితే.. అది అంత పెద్ద విజయం సాధిస్తుంది. ఆ కథలోని పాత్రలతో.. అంశాలతో ఐడెంటిఫై కాగలగడం అనేది కీలకమైన విషయం.

ఇష్టమున్నా లేకపోయినా రాజకీయాలనేవి ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో భాగం. కానీ ఆ నేపథ్యంలో పకడ్బందీ సినిమాలు తెలుగులో చాలా తక్కువ అనే చెప్పాలి. ఐతే కొరటాల శివ మాత్రం వర్తమాన రాజకీయ.. సామాజిక పరిస్థితుల నేపథ్యంలో ఒక బలమైన సినిమానే అందించాడు. సమకాలీన పరిస్థితులపై అవగాహన ఉండటం వేరు. ఆ పరిస్థితుల్ని తెరమీద ఆసక్తికరంగా చూపించడం వేరు.

సినిమాలో చూసేవన్నీ తెలిసిన విషయాలే.. కథాకథనాలు.. సన్నివేశాల్లో మరీ కొత్తదనం ఏమీ కనిపించదు. అయినప్పటికీ దాదాపు మూడు గంటల పాటు చాలా వరకు ఆసక్తి సన్నగిల్లకుండా తన మార్కు ‘సింప్లిసిటీ’తో సినిమాను నడిపించడంలో.. ప్రేక్షకుల్ని అలరించడంలో కొరటాల విజయవంతమయ్యాడు.చాలా చోట్ల ‘లీడర్’ను తలపించే ‘భరత్ అనే నేను’ కథ.. అందులో మాదిరే చాలా వరకు రాజకీయాల చుట్టూనే తిరుగుతుంది.

చాలా కొద్దిమంది దర్శకులు మాత్రం సినిమాకు సామాజిక బాధ్యత కూడా ఉందని భావిస్తారు. జవాబుదారీతనం, స్వయం పరిపాలన , విద్యా వ్యవస్థ ప్రక్షాళన, ప్రతి గ్రామ పంచాయతీలో ప్రత్యేక వ్యవసాయ విభాగం , అందుబాటులోకి ఆరోగ్య వ్యవస్థ , కఠిన ట్రాఫిక్ నియమాలు ….ఒక స్టార్ సినిమాలో ఇలాంటి పనికొచ్చే , అవసరమైన, కామన్ విషయాలు దర్శకుడు ఆలోచించాడంటే గొప్ప విషయమే …

ఈ మధ్య కాలంలో మీడియా కూడా కొన్ని విషయాలను మరింత సాగదీసి కావాలని టీఆర్పీ రేటింగులు పెంచుకోవడం కోసం బలవంతంగా తన వ్యూని ప్రజలపై రుద్దుతున్నారు. అలాంటివారిని టార్గెట్ చేస్తూ కొరటాల బలమైన సన్నివేశాలనే రాసుకున్నాడు.మీడియా అంటేనే విసుగు వచ్చే ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో ఈ సినిమాలో మీడియా మీద పంచ్ బాగుంది. ఇలాంటివి మీడియా మీద ఏ మాత్రం ప్రభావం చూపకపోయినా, చూసేవాళ్ళ మీద అయినా ఉంటుంది. ప్రత్యేకంగా సోషల్ మీడియా వాళ్ళ మీద

రాజకీయాలంటే ఏంటో కూడా తెలియని ఒక యువకుడు ఎనిమిది నెలల్లోనే ఎన్నో సేవలు చేస్తే.. రాజకీయంగా ఎంతో పండిపోయి ఉన్న మన నేతలు ప్రజలకు ఇంకెంత మంచి చేయొచ్చనే ఆలోచనను రేకెత్తించాడు.

ప్రస్తుత రాజకీయాల్ని ప్రతిబింబించేలా సినిమాను తెరకెక్కించాడు కొరటాల శివ. ఇటు ప్రజలు, అటు రాజకీయ నాయకులు, మధ్యలో మీడియా ఇలా వ్యవస్థంతా ఎలా పాడైపోయిందో, ఎందుకు ప్రజలు ఇంకా అభివృద్ధి బాటలో వెళ్లలేకపోతున్నారో కళ్లకు కట్టినట్టుగా చూపించాడు. పొలిటికల్ మూవీ అనగానే ఊకదంపుడు లెక్చర్లు ఉంటాయని భయపడతాం. కానీ అలాంటిదేమీ లేదు. డైలాగ్స్ పెర్ఫెక్ట్ గా కుదిరాయి.

అయితే, పొలిటికల్ జానర్ సినిమా అంటే ఖచ్చితంగా ఎక్కడో ఒక చోట డౌన్ కావాల్సిందే. అందుకు భరత్ అనే నేను కూడా మినహాయింపు కాదు. అక్కడక్కడా చిన్న చిన్న లోపాలున్నాయి. అయితే వాటిని మినహాయిస్తే, సినిమా చాలా బాగా తెరకెక్కించాడనే చెప్పాలి. ఈ మధ్య కాలంలో వచ్చిన సినిమాలో అత్యంత రిచ్ నెస్ ఉన్న సినిమాగా భరత్ అనే నేను గురించి చెప్పుకోవాలి.

నాకు నచ్చిన కొన్ని విషయాలు :

జవాబుదారీతనం, స్వయం పరిపాలన , విద్యా వ్యవస్థ ప్రక్షాళన. అసలు భారత దేశం లో విద్య ను అడ్డం పెట్టుకుని డబ్బు సంపాదించడం నేరం అనే విషయం ఒకటుందని తెలిసింది .

ప్రతి రైతు కి అండగా తోడు గా ఉండే ఒక పరిపాలనా విభాగం ఉండడం .

మీడియా ని ఏకి పారేయటం :)

కుళ్ళు జోకులు , అనవసర రొమాన్స్ లు , అతి డైలాగ్ లు లేకపోటం .

ఇది నా అభిప్రాయం మాత్రమే …

భరత్ అనే నేను

ఇప్పటికే చాలా రివ్యూ లు చాలా మంది రాసారు . అందుకే స్పెషల్ గా రివ్యూ అంటూ ఏది రాయట్లేదు . కాని , నాకు చాలా నచ్చిన కొన్ని పాయింట్స్ మాత్రం రాయాలని అనిపించింది .

రాజమౌళి ఊహా శక్తి కి జోహార్లు .. గొప్ప గొప్ప డైరెక్టర్ లు గొప్ప గొప్ప రచయితలూ తమ తమ ఊహా శక్తిని పదును పెట్టి కొన్ని అద్భుతమైన కళాఖండాలు మనకు అందించారు . రాజమౌళి కూడా అదే కోవలోకి చెందుతాడు. సినిమాలో మొదటి సీన్ రమ్య కృష్ణ మహేంద్ర బాహుబలి ని నీళ్ళలో తీసుకెళ్లడం , పెద్ద జలపాతాన్ని కూడా కథలో భాగం చేయడం , ఒక రాజ్యాన్ని అంత దగ్గరగా చూపించడం , హీరో ఒక కొండ మీది నుండి ఇంకో కొండ మీదికి బాణం వేసి పైకి వెళ్ళే సీన్ , దొంగ ని పట్టుకునేప్పుడు రానా చేతికి తాడు అందించి దూకడం , యుద్దాన్ని కళ్ళకు కట్టినట్టు చూపించడం .. ఇవన్నీ రాజమౌళి ఊహా శక్తి కి కొన్ని మచ్చు తునకలు మాత్రమె . తన ఊహా శక్తి కి technicians ప్రతిభను జోడించి ఒక గొప్ప అనుభూతిని ఇవ్వడం తనకే చెల్లు. రానా కొడుకుని తల నరికి , మొండెం మాత్రమె నడిచే సీన్ నీనైతే ఎక్కడా చూళ్ళేదు .

కీరవాణి సంగీతం అయితే అద్భుతం . background music తో ఒళ్ళు జలదరించింది కొన్ని సీన్స్ లో. రాజుల కాలం నాటి నేటివిటీ ని గుర్తు చేస్తూ , ధీరత్వాన్ని , పౌరుషత్వాన్నీ ప్రతిబింబించేలా ఉంది . రానా , అనుష్క ల introduction సీన్ ల లో వచ్చే background మ్యూజిక్ అద్భుథహ .
ఇక పాత్రల విషయాలకు వస్తే , ప్రభాస్ , రానా , రమ్య కృష్ణ , అనుష్క , సత్య రాజ్ , నాజర్ ఏ మాత్రం సందేహం లేకుండా అన్నీ అవార్డ్స్ కొట్టేస్తారు .
ప్రభాస్ బాహుబలి రోల్ అయితే , ఒక గొప్ప నాయకుడు ఎలా ఉండాలో , ఆపదలో తన టీం ని ఎలా ప్రోత్సహించాలో , ఒక గొప్ప పోరాటం లో ముందుండి ఎలా ఒకరికి దారి చూపాలో అద్భుతంగా తీర్చిదిద్దాడు రాజమౌళి . అలాగే రానా ని , ఒక దుర్యోధనుడి , ఒక రావణాసురుని పాత్ర ఆవహించినట్టు , చెక్కడం జక్కన్న కే సొంతం . రాజ మాత అని చందమామ లో చదవడమే కాని , ఇలా ఉంటదా అని రమ్య కృష్ణ ని చూస్తేనే అర్థమైంది . ఆ పాత్ర కోసమే పుట్టిందేమో అనేలా .. అనుష్క పాత్ర నిడివి తక్కువే కానీ , తన ప్రతీకార భావాలతో అందర్నీ కట్టి పడేసింది . ఇక కట్టప్ప సత్య రాజ్ అయితే అంత పెద్ద నటుడైన పాత్రలో కట్టప్పే తప్ప , ఎక్కడా సత్య రాజ్ కనిపించకుండా జీవించాడు .

యుద్ధం జరుగుతున్నప్పుడు స్టేడియం లో కూర్చుని క్రికెట్ మ్యాచ్ చూసినట్టు , లైవ్ లో చూసిన ఫీలింగ్ . ఏ హాలీవుడ్ మూవీ లో కూడా ఇంత ఎమోషనల్ టచ్ ఉన్న war ని చూళ్ళేదు . ఒక సాధారణ నటుడు ప్రభాకర్ ని , ఒక గొప్ప క్రూర తెగ కు నాయకుడు కాలకేయ గా చూపించడం అనే థాట్ wonder .

నాకు తెలిసి బాహుబలి అనే స్టొరీ మరీ 3 గంటల్లో చెప్పేది కాదు , అలాగని 6 గంటలు మరీ ఎక్కువ . కానీ మన సినిమా 3 గంటలు ఉండాలి కాబట్టి , కొన్ని సీన్స్ అనవసరంగా జొప్పించడం తప్పలేనట్టుంది . ఏది ఏమైనా , బాహుబలి మొదటి భాగం , ఇంటర్వెల్ కు ముందు పార్ట్ లాంటిది . అసలు పార్ట్, క్లైమాక్స్ నెక్స్ట్ పార్ట్ లో అసలు సిసలు రాజమౌళి డ్రీం మనకు కనిపిస్తుంది అని అనుకుంటున్నాను .

ఒక సౌత్ సినిమా గురించి , అందులోనూ , మెగా , సూపర్ , పవర్ , etc స్టార్ లు లేని సినిమా గురించి దేశం మొత్తం మాట్లాడుకుంటుంది అంటే ఒక తెలుగు ప్రేక్షకుడిగా గర్వించ దగిన విషయం . రాజమౌళి లాంటి దర్శకుడు దొరకడం మన అదృష్టం. ఇంటర్నేషనల్ మూవీ సైట్స్ సైతం , బాహుబలి గురించి రాస్తున్నయంటే , అందులో ఉన్న గొప్పతనం అర్థం చేస్కుని అభినందిస్తామో , లేదా అనవసర నెగటివ్ పాయింట్స్ వేలెత్తి చూపి మన వాళ్ళను మనమే తీసి పారేస్తామో అన్నది మన సంస్కారానికి వదిలేద్దాం . కాని , అంత visualization ఉన్న డైరెక్టర్ తీసిన visual wonder కి విలువ ఇవ్వడం తెలుగు సినిమా స్థాయి పెరగాలనే ప్రేక్షకుడిగా మన బాద్యత.

బాహుబలి

నేను ఇప్పటి వరకు ఈ భూమండలంపై మా తల్లినిమించిన అందగత్తెను చూడ లేదు.
నేను ఇప్పటి వరకు ఈ భూమి పై మా అమ్మ అంత ఐశ్వర్య వంతురాలిని చూడలేదు .

సంస్కారం తన ఆభరణం ..
ఓర్పు తన పచ్చల హారం ....
తెలివి తేటలు తన ఒడ్డాణం ...
ఆశావాదం తన ముక్కు పుడక ...

అమ్మ ఒక అందమైన రూపం ...
అమ్మ ఒక అద్భుతమైన జ్ఞాపకం ...
అమ్మ ఒక అందమైన లోకం ...
అమ్మలో ఉన్న వైభవం, దివ్యత్వం ప్రపంచంలో ఎవరి వద్దా చూడలేదు. నేను సంపాదించిందంతా ఆమె చరణాల వద్ద పోసినా ఇంకా బాకీ పడతాను.

మృత్యువు కాటేస్తున్నా మూడు పూటలా గోరు ముద్దలు తినిపించి,
మూడు నెలల్లోనే సుదూర తీరాలకు చేరిన మా అమ్మను తలుచుకుంటూ ,

కమ్మని 'అమ్మల దినోత్సవం' రోజున ,
నేపాల్ భూకంపం లో ,
పిల్లలను కోల్పోయిన ,
పిల్లల కోసం ప్రాణాలు అర్పించిన తల్లులకు,
మాతృ దినోత్సవం అంకితం ...

మాతృ దినోత్సవం

ప్రకృతి ఎన్నడూ తొందర పడదు .. అయినా అన్ని కాలాలూ , ఋతువులు సక్రమంగా జరుగుతాయి …

ఎప్పుడూ తొందర పడకుండా , నిదానంగా జీవించడం సాద్యమా ?

ఈ generation కి ఇది కొంచం మింగుడు పడని విషయమే అని చెప్పొచ్చు ., ఎందుకంటే , పొద్దున్న లేస్తూనే సంపాదన, ప్రతి క్షణం ఎవరో ఒకర్ని impress చేయాలనే తపన , సాద్యమైనంత త్వరగా పైకి ఎదగాలనే కోరికల మద్య నిదానంగా బ్రతకండి అంటే ఎవడింటాడు !

In fact, often we compete by trying to show how busy we are. I have plenty of works to do, I have number of meetings today, we need to accomplish our GTD by this month, ,bla bla bla..

yes. ఒక్క క్షణం ఆగి , అలోచించి వెనక్కి తిరిగి చూస్తే అంతా గందరగోళం , అయోమయం .

మనం ఆడుతున్న ఆట wrong ఏమో, మనం వెళ్తున్న స్పీడ్ కరెక్ట్ కాదేమో . నిజానికి ఎంత తొందరగా, ఎంత తక్కువ టైం లో చేస్తున్నాం అన్న దాని కంటే ఎంత ఫోకస్ తో , ఎంత concious తో చేస్తున్నదే ఇంపార్టెంట్ ఏమో !

ఒక్కసారి ఆలోచించండి :

- ఒక పుస్తకం సాద్యమైనంత త్వరగా పూర్తి చేయడమా లేదా అందులో content ఆస్వాదిస్తూ మునిగి పోవడమా ?

- ఒక పాట వినాలని వినదమా లేదా మనసుతో లీనమవడమా ?

- ఆహారాన్ని ఎలా పడితే అలా గొంతులో తోసేయడమా లేదా ప్రతీ ముద్దనూ ఆస్వాదిస్తూ నోటికి రుచిని పరిచయడం చేయడమా ?

- Is your work better if you’re trying to do 10 things at once, or if you really pour yourself into one important task?

- మీటింగ్ లు , మ్యాచ్ గొడవలో పడి మీ partner ను నెగ్లెక్ట్ చేయడమా లేదా పది నిమిషాలైనా సరే పార్టనర్ తో relax గా ఫోకస్ చేయడమా ?

లైఫ్ అంటేనే ఆస్వాదన , ప్రతి క్షణం , ప్రతి రోజు , ప్రతి మనిషి .. అది ఏదైనా సరే మనసుతో , ఎరుకతో , ఫోకస్ గా చేసినప్పుడే దాని విలువ పరిపూర్ణం అవుతుంది .

మరి ప్రతి క్షణం అలా మారాలంటే ఎలా ?

మనలో , మన ఫ్రెండ్స్ లో ఎవరో ఒకరు , ఎప్పుడో ఒకసారి చెప్పే ఉంటారు ఆవేశం , ఆందోళన తో కాకుండా ఆలోచించి నిదానంగా అడుగు వెయ్యు మని … కానీ మన మనసు వినదు , ఎందుకంటే అలా program చేయబడింది మరి . మరి అది మారేది ఎలా ?

మొదట్లో కొద్దిగా సంఘర్షణ ఉన్నా ఈ కొన్ని పాటిస్తే ఖచ్చితంగా focused లైఫ్ అలవాటైతుంది :

1. పని తగ్గించండి :

 అవును మీరు విన్నది కరెక్టే ! మీరు రొజూ చేసే పని తగ్గించండి , మీ పెద్ద పెద్ద లిస్టులు cut చేయండి , మీకు చాలా ఇంపార్టెంట్ అనుకున్న కొన్నింటిని మాత్రమె సెలెక్ట్ చేస్కొండి .. వాటినే రోజూ కొద్ది సేపు చేస్తూ ఉండండి . కాని , అది ఎంత చిన్నదైన సరే , పూర్తి ఫోకస్ తో చేయడం మానొద్దు . ఫర్ example : తింటూ ఆహారాన్ని ఆస్వాదించడం , బైక్ నడుపుతూ జర్నీ ని ఆస్వాదించడం , పని చేస్తూ లీనమవడం , లాంటివి ….

2. టెక్నాలజీ , వ్యసనాల తో disconnect అవ్వడం :

 రోజు లో కొద్ది సేపైనా సరే , ఫోన్ గాని, కంప్యూటర్ గాని , సిగరెట్ కాని , టీవీ కాని , అది ఏదైనా సరే ఇప్పటివరకు మీ టైం ఎక్కువ తింటున్న ఏ విషయమైన సారీ , ఒక అర గంట పాటు దాన్ని వోదిలేయండి .

3. ఏమీ చేయకుండా ఉండడం :

 అవును అసలు ఏమీ చేయకుండా ఉండడం కంటే పెద్ద ధ్యానం ఇంకొకటి లేదు తెలుసా . ఒక పది నిమిషాల పాటు ఏమీ చేయకుండా అంటే కేవలం శ్వాస ని observe చెస్థూ కూర్చునే ప్రయత్నం చేయండి .

4. అనుకున్న పనులు , అనుకున్న సమయానికి జరగకపోతే IT’s OK:

 అవును చాలా మందికి ఇది నచ్చదు . ఎందుకంటే వాయిదా వేయడం , డెడ్ లైన్ లేకుండా ఉండడం , టైం కి పనులు పూర్తి అవకపోవడం అనేది నచ్చదు . బట్ అనుకున్న సమయానికి పని పూర్తవకపోతే IT’s OK — relax . రేపు అనేది ఒకటుంది . మీ పని పూర్తి అవకపోతే కొంపలు మునగవు, మీ జాబు పోదు , మీ partner మిమ్మల్ని వదిలి పెట్టరు . నెమ్మదిగా ఫోకస్ తో పని చేయడం స్టార్ట్ అయ్యిందంటే అన్ని పనులు అనుకున్న టైం కంటే ముందే పూర్తవుతాయి .

నా PTE పరీక్ష జర్నీ

అభిప్రాయాలు :

మరిన్ని...